Vandaag mocht ik gastheer zijn van een pelgrim, een reiziger die de ‘Camino’ loopt en onderdak zocht voor de nacht op weg naar het ultieme doel: Santiago de Compostela in Spanje.
Ik leerde van haar, dat er vanuit heel Europa routes zijn uitgestippeld naar Santiago de Compostela, die met kleine bordjes met de opdruk van een schelp langs de weg zijn aangegeven. Zo kan een schelp de bedevaart naar het Sint Jacobs oord de pelgrims begeleiden in de juiste richting.
Pelgrims leggen de weg te voet of per fiets af en hebben uiteenlopende redenen om die route te lopen. Een route trouwens van zo’n slordige 1900 km vanaf Utrecht via de kortste route. Mijn gast was vanuit Utrecht vertrokken, 2 dagen geleden, en ze kwam in volle zon op zowat de heetste dag van het jaar bij mij de oprit opgelopen, totaal bezweet en behoorlijk moe, zo scheen me.
Maar de allereerste gesprekken met haar, na haar gelaafd te hebben met lekker water, ontsponnen al gauw in interessante dialogen over nut en doel van het leven. Zodoende begreep ik dat een lange wandelreis louterend kan werken.
Sint Jacob(us), de naamgever van de stad Santiago de Compostela is beschreven als een martelaar en als een van de apostelen van Jezus. In de religieuze geschiedenis speelt apostel Jacob een symbolische rol. Hij is de apostel die reist, die zendt en uitzendt. Die het verhaal van Jezus onder de mensen brengt. Hij zou onthoofd zijn op bevel van Herodus Agrippa.
Een reis kan zich in je hoofd afspelen en ook fysiek. Wanneer je aan een reis begint heb je een doel. Dat kan bijvoorbeeld heel simpel een reis naar je werkplek zijn, te voet, per fiets, tram, auto, trein, bus, vliegtuig en weer terug naar huis. Maar ook bijvoorbeeld naar school, of naar de supermarkt, of naar de gym. Voor alle reizen geldt hetzelfde: Een reis heeft een doel.
Maar wat nu als de reis op zichzelf niet een doel heeft maar de reis ZELF het doel is? In dat geval is de bestemming wellicht genaamd ‘ de zoektocht naar een nieuwe IK‘. Je reist dan niet om bijvoorbeeld in Maastricht inkopen te doen en terug naar huis in Utrecht te wandelen maar om onderweg naar Maastricht de tijd te nemen om jezelf vragen te stellen en jezelf uit te dagen. Dat kan dus zomaar ineens een essentieel doel zijn, dat geen locatie kent maar een tijdstip.
Zo iemand had ik over de vloer. Niet het fysieke reisdoel stond haar scherp voor ogen maar het mentale reisdoel stond haar voor ogen. En ze was vastbesloten en vastberaden om dagelijks de kilometers te wandelen en met zichzelf in gesprek te zijn. Daarbij sluit ze gesprekken met anderen (voorbijgangers, toevalstreffers) niet uit. Nee sterker, ze ziet elke ontmoeting als een kans op verrijking, Ik vind dat zeer bijzonder.
Bijzonder omdat ik denk dat de mens tijd en rust nodig heeft om vorm te geven aan het goede, het mooie dat onze Aarde de Aarde maakt die we willen bevolken. Bijzonder omdat de vorm (lange wandeling) hoge eisen stelt aan de fysieke vermogens en de mentale vermogens (wilskracht) om te ontdekken hoe je als individu het beste geeft aan jezelf en aan anderen. Voor hebzucht en egoïsme is dan ineens geen plek meer. Je bent op dat moment in staat om je daadwerkelijk in dienst te stellen van een groter goed, namelijk een vrede met je eigen geweten. Het doel is dan niet een plek op de landkaart (een stad of dorp met een terrasje om uit te rusten), maar een plek in je hart, een plek die je laaft en voedt met een prachtige energie om het goede te doen. Je hebt op dat moment je doel in het leven ontdekt en daar hoort een tijdstip bij. Dat blijft je bij en dat is de moeite waard.
We mogen alleen maar wensen, dat we die tijd en rust ook in ons zelf gaan of blijven voelen en dat we het ultieme doel in ons zelf gaan vinden. We verliezen ons heel vaak in de waan van de dag en in futiliteiten, waar we ons hopeloos druk over kunnen maken. Als we dan een dag later terug kijken blijkt het meeste een ‘storm in een glas water’.
Met water heb ik mijn gast en pelgrim gelaafd. Met de geest van de ‘Camino’ hoop ik u te laven, te inspireren. Zij inspireerde mij, laat mij u inspireren. Een reis naar jezelf is eigenlijk een reis naar je eigen god. Neem de tijd, neem de rust, geniet van het moment en loop pas verder als u gelaafd bent.