“Een leven is organisch, het lijf vergaat, maar de ziel zet een stempel op de toekomst.“
Die uitspraak deed ik, de theoloog, onlangs in een gesprek met bezorgde burgers.
Burgers, die bezorgd zijn over de genocide die gaande is in Gaza. Elke dode is onafwendbaar, daar kunnen we niks aan doen. Maar de manier waarop en de aanleiding en het moment waarop? Daar zijn we zeker bij en verantwoordelijk voor en daar moeten we altijd alert op zijn. Een leven is kostbaar. Ook al eindigt het op een gegeven moment.
Een massale slachtpartij is onbegrijpelijk voor ons, de mens.
Tot de dood toe honger lijden? Onbegrijpelijk!
Gedwongen gescheiden worden van moeder/vader? Onbegrijpelijk!
Niet meer mogen wonen waar je woont? Onbegrijpelijk!
Niet meer mogen protesteren? Onbegrijpelijk!
Niet meer mogen leven? Onbegrijpelijk!
Wat doet de Theoloog hieraan?
Nou , gewoon dit!